พ่อค้าสูงอายุคนหนึ่งกำลังป่วยหนัก คนที่อยู่รอบข้างต่างลงความเห็นว่า เขาคงจะมีโอกาสรอดยาก เขานอนหลับตาหายใจแผ่วๆ อยู่บนเตียงด้วยอาการที่น่าสงสารยิ่ง
“ภรรยาของฉันอยู่ไหน ?” เขารวบรวมพลังถามขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา
“ฉันอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันอยู่ใกล้ๆ นี่แล้ว” ภรรยาของเขาตอบ
ชายแก่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามขึ้นอีกว่า
“ลูกชายคนโตของฉันอยู่ไหน ?”
“อยู่ที่นี่แล้ว ไม่ต้องห่วง”
“ลูกชายคนกลางของฉันอยู่ไหน?”
“ลูกชายคนเล็กของฉันอยู่ไหน?”
“ทุกคนอยู่ที่นี่ ไม่ต้องเป็นห่วง ทำใจให้สบายๆ” ภรรยาของเขาพูดปลอบโยน
ชายแก่นอนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลุกพรวดขึ้นนั่งท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน เขาจ้องตาอันลุกวาวไปยังลูกๆ แล้วตวาดออกมาด้วยเสียงอันดังว่า
“พวกแกมาอยู่ที่นี่กันหมด แล้วใครเฝ้าหน้าร้านล่ะ”
ตัวกู – ของกู
ปิดความเห็น บน ตัวกู – ของกู
