๑ นาที มีสาระ
……………………………………
ความคิดก็ดี การกระทำก็ดี
ที่ยังประโยชน์ให้สำเร็จ จึงเป็นสิ่งประเสริฐ
ทุกคนที่เกิดมาไม่มีใครเลยที่ไม่เคยทำผิด แต่ข้อที่สำคัญยิ่งก็คือ
เมื่อผิดพลาดแล้ว ก็ไม่ควรจะกลับทำผิดพลาดซ้ำอีก ควรแก้ไขให้ดี
เหมือนถ้วยชามภาชนะที่อาจเปื้อนเปรอะได้เป็นธรรมดา
แต่ถ้าชำระล้างให้สะอาดก็เป็นของใคร่ใช้ได้ดีต่อไป
ดังนั้นการแก้ไขปรับปรุงตัวเอง จึงไม่มีคำว่าสายเกินไป
…………………………………
คนที่เคยเป็นนักโทษ อาจกลายเป็นคนทำประโยชน์แก่มหาชนอย่างไพศาล อาจมีเกีรยติยศเฟื่องฟูขึ้นอีก ถ้าผู้นั้นไม่ด่วนดูหมิ่นตัวเอง และกดตัวเองให้ต่ำลง คนในโลกนี้ไม่มีใครเลยที่ไร้ประโยชน์ ข้อสำคัญอยู่ที่การรู้จักใช้เท่านั้น นักเรียนจงมองหาว่านักเรียนมีความสามารถด้านไหน ถนัดอะไร แล้วจงนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อส่วนรวม จงอย่าด่วนสรุปว่าตัวเองไม่มีความสามารถ เพราะเรายังไม่ได้แสดงความสามารถที่มีอยู่ในตัวเรา
………………………………….
ใครเล่าจะเป็นผู้น่าสงสารสังเวชมากเท่ากับคนที่มองข้ามตนเองไปแล้ว และดูหมิ่นเหยียดหยามตนเอง ว่าเป็นคนใช้อะไรไม่ได้เลย สัตว์ตกลงไปในบ่อน้ำ ยังพยายามตระเกียกตระกายหาทางขึ้น เราเป็นมนุษย์ได้รับยกย่องว่าประเสริฐกว่าสัตว์ทั้งปวง ไฉนเลยจึงยอมงอมืองอเท้า ไม่ช่วยตนเองให้พ้นจากบ่อ คือปัญหาและความยากลำบากทั้งหลาย
"คนโง่ ชอบคิดว่าตนฉลาด แล้วจึงดักดานอยู่กับความโง่ของตนตามที่เป็น
คนฉลาด ชอบคิดว่าตนโง่ จึงชอบแกล้งโง่ และมักโง่ได้ตามปรารถนาในที่สุด
คนเจ้าปัญญา ย่อมเห็นความโง่ และความฉลาด ที่ซ้อนกันอยู่
จึงรู้วิธีที่จะยกจิตสู่ปัญญายิ่ง ๆ ขึ้นไป จึงค่อย ๆ หายโง่ และเลิกฉลาดโดยลำดับ"
เร็วก็ว่าล้ำหน้า ช้าก็ว่าอืดอาด
โง่ก็ถูกตวาด พอฉลาดก็ถูกระแวง
ทำก่อนถามว่าใครสั่ง ครั้นทำทีหลังบอกว่าไม่รู้จักคิด
คนดี ๆ ถูกถีบไปไกลตัว แต่กลับเอาคนชั่วมาใกล้ชิด
การสร้างอุปนิสัยในการทำงาน ด้วย 15 อย่า
1. อย่าอวดรู้
2. อย่าดูแคลน
3. อย่าแสนงอน
4. อย่าซ่อนเงื่อน
5. อย่าเชือนแช
6. อย่าแส่เรื่องของคนอื่น
7. อย่าตื่นงานของเขา
8. อย่าเอาแต่งานของตัว
9. อย่ากลัวเขาหาว่า
10. อย่าด่าเจ้านาย
11. อย่าขยายความลับ
12. อย่าจ้องจับผิด
13. อย่าคิดไม่ซื่อ
14. อย่าดื้อจนด้าน
15. อย่าค้านจนแค้น
