นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นคณะหนึ่งเดินทางมาเที่ยวที่กรุงเทพ ฯ มีชายชาวญี่ปุ่นนักติคนหนึ่งในคณะนักท่องเที่ยวนั้นด้วย เขาจะตำหนิทุกสิ่งที่มัคคุเทศก์ชาวไทยพาชม เมื่อไปชมวัดพระศรีรัตนศาสดาราม (วัดพระแก้ว) เขาถามมัคคุเทศก์ว่า
“วัดนี้ใช้เวลาสร้างกี่ปี?”
“ประมาณ ๓๐ ปี” มัคคุเทศก์ตอบ
“ของแค่นี้ต้องใช้เวลาถึง ๓๐ ปีเชียวรึ ถ้าเป็นในญี่ปุ่นเราใช้เวลาไม่เกิน ๓ ปี” นักติกล่าวขึ้น
เมื่อไปชมพระปรางค์วัดอรุณฯ เขาก็ถามจำนวนปีที่ใช้ในการก่อสร้างตามเคย มัคคุเทศก์ก็ตอบว่า
“ประมาณ ๑๐ ปี”
“ของแค่นี้ต้องใช้เวลาถึง๑๐ ปีเชียวรึ คนไทยนี่ช่างเกียจคร้านจริงๆ ถ้าเป็นในญี่ปุ่นเราใช้เวลาปีเดียวก็เสร็จ”
มัคคุเทศก์ไทยกล้ำกลืนเก็บความขมขื่นไว้ในใจ ในขณะเดียวกันก็คิดหาทางที่จะแก้เผ็ดญี่ปุ่นจอมติคนนั้น และในที่สุดเขาก็คิดออก ขณะที่รถแล่นผ่านอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ชาวญี่ปุ่นนักติถามว่า
“นี่คืออะไร ?”
“นี่คืออนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ” มัคคุเทศก์ตอบ
“ใช้เวลาสร้างนานเท่าไร ?” นักติชาวญี่ปุ่นถามตามสูตร
“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่านานเท่าไร แต่ตอนที่ผมผ่านมาแถวนี้เมื่อเช้าวานนี้ อนุสาวรีย์ยังไม่มีเลย”
ผลปรากฏว่านักติชาวญี่ปุ่นถึงกับอ้าปากค้าง เพราะความอัศจรรย์ในความเก่งกาจ ทว่าไม่ใช่อัศจรรย์ความสามารถของชาวไทย แต่เป็นความอัศจรรย์ต่อมัคคุเทศก์ผู้มีปฏิภาณอันเป็นเลิศคนนั้น
อย่าติพร่ำเพรื่อเกินไป
ปิดความเห็น บน อย่าติพร่ำเพรื่อเกินไป
