มีชายคนหนึ่งดื่มเหล้ากับเพื่อนจนเมามาย ควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ ครั้นได้เวลาพอสมควรก็แยกกันกลับ พอมาถึงข้างทางก็เลยปวดปัสสาวะ จึงจัดการแกะลูกกระดุมและกางเกงแล้วปัสสาวะทันที
เมื่อปัสสาวะเสร็จแล้ว ก็เหลือบไปเห็นหลักๆหนึ่งเป็นเสาหินสี่เหลี่ยมปักอยู่ตรงที่เขาปัสสาวะซึ่งเป็นเสากิโลบอกทิศทางของถนน เขาจึงเพ่งพินิจดูสักครู่ แต่ด้วยความเมาทำให้ตาลาย จึงทำให้เขาคิดว่าหลักหินนั้นเป็นอนุสาวรีย์ของใครคนหนึ่งแน่นอน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคำว่า “กม” เขาจึงคิดว่าเป็น “อนุสาวรีย์ของนายกม” แน่ๆ จึงยกมือไหว้พร้อมกล่าวว่า
“กม ข้าขอโทษเอ็งด้วย ข้าไม่ได้ตั้งใจ แต่ข้าไม่เห็นอนุสาวรีย์ของเอ็งจริงๆ”
ครั้นมองไปที่อนุสาวรีย์นั้นเห็นเลข ๒๑ เขาก็พูดว่า
“กมเอ๋ย ไม่น่าเลย ทำไมเอ็งมาตายเสียตั้งแต่อายุยังน้อยอย่างนี้ เอ็งไม่น่าอายุสั้นเลย”
จากนั้นก็มองไปที่ด้านบนสุดของอนุสาวรีย์ ก็เห็นรูปครุฑสีดำ จึงอุทานออกมาว่า
“กมเอ๋ย นี่เอ็งไม่ได้ตายตั้งแต่อายุยังน้อยเท่านั้นนี่หว่า แต่เอ็งยังตายในหน้าที่ราชการอีกด้วย”
ด้วยความกลัวนายกมจะเอาโทษ เขาจึงยกมือขึ้นไหว้ เพื่อขอโทษนายกมเป็นการใหญ่
“กมเอ๋ย โปรดยกโทษให้ข้าด้วยเถิด ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้ามองไม่เห็นอนุสาวรีย์ของเอ็งจริงๆ เอ็งอย่าทำอะไรข้าเลย”
พูดแล้วชายขี้เมาก็ก้มลงติดกระดุมกางเกง แต่ด้วยความมึนเมาเขาเผลอเอาลูกกระดุมเสื้อไปกลัดแทนลูกกระดุมกางเกง ทำให้ไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้ เขาต้องก้มอยู่อย่างนั้นพร้อมกับกล่าวตัดพ้อว่า
“ไอ้กมนะไอ้กม ข้าก็ขอขมาเอ็งแล้ว แต่เอ็งก็ไม่ยอมยกโทษให้ข้า แถมมาหักหลังข้าเสียอีก”
เขาชื่อนายกม
ปิดความเห็น บน เขาชื่อนายกม