แผนการจัดการเรียนรู้ พระพุทธศาสนา ชั้น ม 2
– เป็นแผนการสอนพระพุทธศาสนา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
– เป็นไฟล์ microsoft office word 41 หน้า
– มีทั้งหมด 16 คาบเรียน ตลอดทั้ง ปี (2 ภาคเรียน)
– พร้อมใบความรู้พระพุทธศาสนาประกอบการเรียนการสอน
ตัวอย่างแผนการสอน พระพุทธศาสนา ม. 2
ใบความรู้ที่ 1
เรื่อง ประวัติความเป็นมาและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาเข้าสู่ประเทศเพื่อนบ้าน
จุดประสงค์นำทาง บอกเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศเพื่อนบ้านได้
ความเป็นมาและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาเข้าสู่ประเทศเพื่อนบ้าน
หลังจากพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว ได้ทรงส่งพระสาวกไปประกาศพระศาสนายังแว่นแคว้นต่าง ๆ ในประะเทศอินเดีย จนทำให้พระพุทธศาสนาประดิษฐานเป็นปึกแผ่น มีพุทธบริษัท 4 ซึ่งเป็นผู้สืบทอดพระพุทธศาสนาต่อมา
หลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพาน เหล่าสาวกก็ได้สืบทอดพระพุทธศาสนาติดต่อกันมาไม่ขาดสาย แม้บางครั้งจะได้รับความกระทบกระเทือนจากภัยหรือผลกระทบทั้งภายในและภายนอก เหล่าสาวกก็ได้ช่วยกันสะสางรักษาพระธรรมวินัยให้หยั่งยืนมาจากถึงทุกวันนี้
การที่เหล่าสาวกได้เอาใจใส่ชำระพระธรรมวินัย ซึ่งเรียกกันว่า “สังคายนาพระธรรมวินัย” ได้กระทำกันสืบต่อมาตั้งแต่หลังพระพุทธเจ้าปรินิพพาน จนถึงปัจจุบัน ซึ่งว่าโดยรวมแล้วการสังคายนาตามที่ผู้รู้ได้บันทึกไว้ มีด้วยกัน 9 ครั้ง คือ
ครั้งที่ 1 กระทำที่ถ้ำสัตตบรรณคูหา ข้างเขาเวภารบรรพต ใกล้กรุงราชคฤห์ ประเทศอินเดีย
หลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานล่วงแล้ว ได้ 3 เดือน
มีพระอรหันต์เข้าประชุมกัน 500 รูป
กระทำอยู่ 7 เดือน จึงสำเร็จ
ประธานฝ่ายสงฆ์ พระมหากัสสปะ องค์อุปถัมภ์ พระเจ้าอชาตศัตรู กษัตริย์มคธ
สาเหตุ พระมหากัสสปะเถระปรารถถ้อยคำของภิกษุชื่อสุภัททะ ผู้บวชเมื่อแก่ เมื่อรู้ข่าวปรินิพพานของพระพุทธเจ้าแล้ว ภิกษุทั้งหลายร้องไห้เศร้างโศก แต่เธอกลับพูดว่าต่อไปนี้จะทำอะไรก็ได้ตามใจ ไม่ต้องมีใครมาคอยชี้ว่า นี่ผิด นี่ถูก นี่ควร นี่ไม่ควร ต่อไปอีก
ครั้งที่ 2 กระทำวาลิการาม เมืองเวสาลี แคว้นวัชชี ประเทศอินเดีย
หลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานได้ 100 ปี ( พ.ศ. 100 )
มีพระสงฆ์ประชุมกัน 700 รูป
กระทำอยู่ 8 เดือนจึงแล้วเสร็จ
ประธาน ฝ่ายสงฆ์ พระสัพพกามีเถระ พระเจ้ากาฬาโศกราช กษัตริย์ผู้ครองนครปาฏลิบุตร แคว้นมคธ
สาเหตุ ปรารภข้อปฏิบัติย่อหย่อน 10 ประการทางพระวินัยของพระภิกษุวัชชีบุตร เช่น ล่วงเที่ยงไปแล้วมีเงาแดดบ่าย 2 นิ้ว ยังฉันอาหารได้ ภิกษุรับเงินและทองได้ เก็บเกลือไว้ฉันกับอาหารได้ ฯ
สังคายนาครั้งนี้ มีผลดีที่สามารถรักษาพระธรรมวินัยไม่ให้ภิกษุอลัชชีย่ำยีได้ แต่ว่าภิกษุอลัชชีก็ต้องกองทำสังคายนาขึ้นเหมือนกัน ซึ่งเรียกว่ามหาสังคีติหรือมหาสังคายนา ตั้งคณะสงฆ์ขึ้นมาใหม่เรียกว่าหมาสังฆิกะ ซึ่งเป็นต้นเค้ามหายาน ส่วนคณะของพระสัพพกามี เรียกว่านิกายเถรวาท เพราะดำเนินตามติของพระมหากัสสปะเถระ ต่อมาคณะสงฆ์ทั้ง 2 นิกายนี้ ได้แตกอกอีกถึง 18 นิกาย
ครั้งที่ 3 กระทำที่อโศการาม กรุงปาตลีบุตร นครหลวงแคว้นมคธ (เมืองปัตนะ รัฐพิหาร)
หลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานได้ ๒๓๔ หรือ ๒๓๕ ปี
มีพระสงฆ์ประชุมกัน 1,000 รูป
กระทำอยู่ 9 เดือนจึงเสร็จ
ประธานสงฆ์ พระโมคคัลลีบุตร ติสสเถระ มีพระเจ้าอโศกราช เป็นองค์อุปถัมภ์
สาเหตุ ปรารภคือพวกเดียรถีย์หรือนักบวชศาสนาอื่นมาปลอมบวช แล้วแสดงลัทธิศาสนาและความเห็นของตนว่าเป็นพระพุทธศาสนา
ครั้งที่ 4, (พ.ศ. 238 ) 5, (พ.ศ. 433) 6, (พ.ศ. 965) 7, (พ.ศ 1587) ทำในลังกา หรือประเทศศรีลังการในปัจจุบัน
ครั้งที่ 8 ทำในประเทศไทย วัดโพธาราม จ.เชียงใหม่
พ.ศ. 2020 ทำอยู่ 1 ปี จึงสำเร็จ
มีพระเจ้าติโลกราชแห่งเชียงใหม่เป็นองค์อุปถัมภ์
ครั้งที่ 9 ทำในประเทศไทย ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ปฐมกษัตริย์แห่งบรมราชจักรีวงศ์ กรุงรัตนโกสินทร์
มีพระสงฆ์ 218 ช่วยกันชำระพระไตรปิฏก แล้วจัดให้มีการจารึกลงในใบลาน
ทำอยู่ 5 เดือน จึงสำเร็จ
หลังจากสังคายนาครั้งที่ 3 พระเจ้าอโศกมหาราช ได้ส่งพระอรหันต์เป็นสมณฑูตไปประกาศพระพุทธศาสนาทั้งในประเทศอินเดียและนอกประเทศ 9 สาย ดังนี้
สายที่ 1 พระมัชฌันติกเถระ ไปยังแคว้นคันธาระ (แคว้นแคชเมียร์และประเทศอัฟกานิสถาน)
สายที่ 2 พระมหาเทวะ ไปยังมหิสสกมณฑล ซึ่งอยู่ทางทิศใต้ของแม่น้ำโคธาวารี (แคว้นไมเซอร์)
สายที่ 3 พระรักขิตเถระ ไปยังวนวาสีประเทศ ซึ่งอยู่ในเขตกะระนะ แคว้นบอมเบย์ในปัจจุบัน
สายที่ 4 พระโยนกธรรมรักขิตเถระ ไปยังอปรันตชนบท ซึ่งอยู่ริมฝั่งอารเบีย ทางทิศเหนือของบอมเบย์
สายที่ 5 พระมหาธรรมรักขิตเถระ ไปยังมหารัฐประเทศ (อันธรประเทศในปัจจุบัน)
สายที่ 6 พระมหารักขิตเถระ ไปยังโยนกประเทศ (แคว้นแดนอากเตรียนในเปอร์เชีย)
สายที่ 7 พระมัชฌิมเถระ ไปยังหิมวันตประเทศ ประเทศเนปาลในปัจจุบัน
สายที่ 8 พระโสณะเถระกับพระอุตตระเถระ ไปยังดินแดนสุวรรณภูมิ (ประเทศพม่าและไทย)
สายที่ 9 พระมหินทเถระ กับนางสังฆมิตตาเถรี (พระโอรสและธิดาของพระเจ้าอโศกมหาราช)ไปยังประเทศลังกา
การสังคายนาครั้งที่ 3 นี้ ได้ส่งผลให้พระพุทธศาสนาได้แพร่หลายไปยันานาประเทศอันรวมถึงประเทศไทยด้วย
ในจำนวนประเทศที่พระเจ้าอโศกมหาราชทรงส่งสมณฑูตไปเผยแผ่พระศาสนานั้น ประเทศลังกาถือว่าได้เป็นศูนย์กลางในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในภายหลัง มีการสร้างวัด วิหาร พระเจดีย์ จัดพิมพ์พระไตรปิฎก นอกจากนี้ศรีลังกายังเป็นชาติแรกที่ริเริ่มก่อตั้ง “องค์การพุทธศาสนิกสัมพันธ์แห่งโลก (พสล.)
(The word Fellowship of Buddhists : WPB) เมื่อ พ.ศ. 2493 ซึ่งปัจจุบันมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในประเทศไทย
