มีชายหนุ่มอยู่คนหนึ่งมาทำงานที่กรุงเทพฯ อยู่ต่อมาพ่อที่อยู่บ้านนอกมาเยี่ยม เขาก็เลยอยากพาพ่อไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ก่อนจะออกจากบ้านเขาก็กำชับพ่อว่า
“พ่อ เวลาผมทำอะไรให้พ่อทำตามนะ เดี๋ยวทำไม่ถูกจะอายเขา”
“เออๆ เอ็งทำอะไร พ่อจะทำตามเอ็งก็แล้วกัน”
พอมาถึงตลาดลูกชายก็พาพ่อเดินเที่ยวดูสินค้าต่างๆ ทั้งสองเดินชมร้านค้าจนเหนื่อย ลูกชายจึงพาพ่อเข้าไปในร้านอาหารตามสั่ง แล้วสั่งก๋วยเตี๋ยวมาให้ตนและพ่อ ขณะที่กำลังกินอยู่นั้น ปรากฏว่าน้ำก๋วยเตี๋ยวเปื้อนที่ปาก ลูกชายจึงหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดที่ปาก โดยการเอามือมาบังที่ปากแล้วเช็ด
ฝ่ายคุณพ่อผู้น่ารักก็ก้มหน้าก้มตากินด้วยความหิว พอเงยหน้ามาเห็นกระดาษทิชชู่ที่ลูกชายเช็ดปากหายไป ก็นึกว่าลูกกินเข้าไป พ่อก็ปฏิบัติตามทันที โดยเอากระดาษมาเช็ดปากแล้วยัดเข้าปากเคี้ยวๆ ตามที่ลูกเคยบอกไว้ ฝ่ายลูกชายพอเงยหน้าขึ้นเห็นพ่อทำตามเช่นนั้นก็ร้องบอกพ่อว่า
“พ่อ ผมไม่ได้กินกระดาษ ผมทิ้งลงถังขยะข้างล่าง”
“เหรอ กูก็นึกว่ามึงกิน กูก็เลยทำตาม”
ในขณะนั้นลูกชายกำลังกินก๋วยเตี๋ยวได้ที่ อดขำพ่อตัวเองไม่ได้ ทำให้สำลักก๋วยเตี๋ยว และเส้นที่กำลังกินอยู่นั้นวิ่งออกมาทางจมูก พอเห็นลูกทำอย่างนั้น พ่อหน้าซีดทันทีพร้อมกับพูดว่า
“ไอ้หนู มึงให้พ่อทำตามอย่างอื่นก็พอทำได้อยู่หรอก แต่เอาก๋วยเตี๋ยวออกทางจมูกนี่ทำตามไม่ได้จริงๆ สุดวิสัยของพ่อจะทำได้”
จงทำตาม
ปิดความเห็น บน จงทำตาม
