มีหนุ่มอีสานอยู่คนหนึ่งมาทำงานที่กรุงเทพฯ และได้แฟนเป็นคนภาคกลาง พอช่วงเวลาหยุดงาน จึงชวนแฟนกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ของตนเองที่ภาคอีสาน ขณะกำลังเดินทางก็ได้ซื้อถั่วต้มอันเป็นอาหารโปรดของแฟนสาว เธอได้กินถั่วต้มมาตลอดทางด้วยความเอร็ดอร่อย
กว่าจะถึงบ้านได้ก็กินเวลาหลายชั่วโมง พอมาถึงทุกคนต่างมารุมล้อมลูกชายและลูกสะใภ้ด้วยความดีใจ พอตกเย็นก็มีการรับประทานอาหารเย็นร่วมกันตามธรรมเนียม เผอิญท้องเจ้ากรรมของฝ่ายหญิงดันลมกำเนิด เพราะฤทธิ์ถั่วต้มตอนกลางวัน
หญิงสาวท้องไส้เริ่มปั่นป่วน มีลมหมุนเวียนอยู่ตลอดเวลา แต่หล่อนก็กลั้นสุดฤทธิ์เพราะกลัวขายหน้า ในขณะที่กำลังลงมือทานข้าวอยู่นั้น ปรากฏว่ามีเสียงเล็ดลอดออกมา
“แป๊ด…แป๊ด”
“เสียงอะไรดัง ?” พ่อตาถาม
“ขออภัยค่ะพ่อแม่ เสียงตดหนูเองค่ะ ปกติอยู่ที่กรุงเทพฯหนูจะตดวันละ ๑ครั้งค่ะ” ลูกสะใภ้ออกตัวรับด้วยความเนียมอาย ครั้นนั่งไปได้สักพักก็มีเสียงวนเวียนดังขึ้น
“ปู๊ด…ปู๊ด”
“เสียงอะไร ?” แม่ยายถามบ้าง
“ขออภัยค่ะพ่อแม่ เสียงตดหนูเองค่ะ ปกติอยู่ที่กรุงเทพฯ หนูจะตดวันละ ๑ ครั้ง อย่างมากก็ไม่เกิน ๒ ครั้งค่ะ” ลูกสะใภ้รับอย่างอายๆ
ขณะนั้นเป็นเวลาที่ลูกสะใภ้ทรมานที่สุด ไม่ต้องการให้มีเป็นครั้งที่ ๓ จะลุกไปก็เกรงเสียมารยาท ก็เลยนั่งกลั้นและกินข้าวไปด้วย
“ป๊าด…ป๊าด”
“เสียงอะไร ?” พ่อตาและแม่ยายถามขึ้นพร้อมกัน
“ขออภัยค่ะพ่อแม่ เสียงตดหนูเองค่ะ ปกติอยู่ที่กรุงเทพฯ หนูจะตดวันละ ๑ ครั้ง อย่างมากก็ไม่เกิน ๒ ครั้ง แต่ ๓ ครั้งเพิ่งเคยนี่แหละค่ะ”
เรื่องของคนผายลม
ปิดความเห็น บน เรื่องของคนผายลม
