ผัวเมีย พอๆกัน
มีสามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่กันมาจนมีลูกด้วยกัน ๒ คน แต่ก็อยู่ด้วยกันอย่างไม่ค่อยมีความสุขนัก สาเหตุก็คือว่าสามีภรรยาคู่นี้ทะเลาะวิวาทและตบตีกันเป็นประจำ ถือว่าเป็นงานประจำชีวิตของทั้งคู่เลยทีเดียว
สามีเป็นคนเท้าไว ภรรยาเป็นคนปากไว เวลามีปัญหาทะเลาะกัน ภรรยาจะใช้ปากเป็นอาวุธ ส่วนสามีใช้เท้าเป็นอุปกรณ์สังหาร ทั้งสองคนอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ริมฝั่งคลอง เย็นวันหนึ่ง การทะเลาะวิวาทกันก็เกิดขึ้นตามปกติ แต่เป็นการทะเลาะที่ค่อนข้างรุนแรงกว่าทุกครั้ง
ภรรยาด่าสามีด้วยถ้อยคำที่เจ็บแสบ พรั่งพรูออกมาเป็นชุดๆ เหมือนกระสุนปืนกล ฝ่ายสามีเมื่อทนไม่ไหวก็ปราดเข้าไปประกบคอตีเข่า และเตะภรรยาสุดแรงเกิด ทำให้ภรรยากระเด็นลงไปในคลองและจมหายลงไปใต้น้ำ
ครู่ใหญ่ผ่านไป สามีก็เห็นนิ้วมือ ๒ นิ้วของภรรยาชูขึ้นมาเหนือพื้นน้ำ พร้อมกับฟองน้ำที่พวยพุ่งขึ้นมา เขาเริ่มนึกขึ้นมาได้ว่าคราวนี้เขาออกจะใช้กำลังหนักไป ภรรยาคงจะเจ็บหนักจนไม่สามารถพยุงกายขึ้นมาเหนือน้ำได้ และนิ้วมือ ๒ นิ้วที่ชูขึ้นมานั้น จะเป็นอย่างอื่นไม่ได้ นอกจากเป็นการฝากส่งเสียเลี้ยงดูลูก ๒ คนให้ดี ก่อนที่แกจะสิ้นใจตาย
พอคิดมาถึงตรงนี้ สามีก็เกิดความสงสารภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากขึ้นมาอย่างจับใจ เร็วเท่าความคิดเขากระโจนลงไปในคลอง อุ้มภรรยาที่กำลังสำลักน้ำขึ้นมาอย่างทุลักทุเล เขารีบพยาบาลภรรยาเท่าที่จะทำได้ ปากก็พร่ำพรรณนาไปต่างๆ นานา
“พี่ขอโทษนะน้องที่เผลอทำรุนแรงกับน้องไปหน่อย แต่น้องก็ไม่เจ็บมากใช่ไหม ไม่ต้องคิดมากเดี๋ยวพี่จะนวดให้…”
ฝ่ายภรรยาก็ยังคงสำลักน้ำไม่หยุด พร้อมทั้งชู ๒ นิ้วให้สามีอยู่ตลอดเวลา ทำให้สามีตกอกตกใจยิ่งขึ้น คิดว่าภรรยาคงเจ็บหนักจนไม่มีทางรอด จึงตั้งหน้าตั้งตาทำเครื่องหมายเป็นการฝากลูก ๒ คนไม่หยุดหย่อน
“โธ่เมียรัก คงไม่เป็นอะไรมากหรอกน่า อย่าเป็นห่วงเลย ลูก ๒ คนพี่จะเลี้ยงเอง” สามีรำพันต่อ
ฝ่ายภรรยาหลังจากหายสำลักน้ำพอที่จะพูดได้ เธอก็ชี้หน้าสามีแล้วด่าทันที
“มือ ๒ นิ้วนั้นกูไม่ได้คิดฝากลูกฝากเต้าอะไรหรอก กูด่าพ่อกับแม่มึงต่างหากเล่า”
เรื่องของ ผัวเมีย
ปิดความเห็น บน เรื่องของ ผัวเมีย
