มีชายแก่คนหนึ่งมีลูกสาวสวยมาก ๒ คน อยู่ต่อมาก็ได้จัดการแต่งงานให้กับลูกสาว ลูกสาวคนโตได้สามีเป็นดอกเตอร์ (เขยใหญ่) ลูกคนเล็กได้สามีเป็นคนธรรมะธรรมโม (เขยเล็ก) ลูกเขยทั้ง ๒ คนมีมุมมองและวิธีคิดที่แตกต่างกันแต่ก็ไม่เคยทะเลาะกัน
ฝ่ายพ่อตาโปรดปรานลูกเขยดอกเตอร์ จึงอยากจะทำให้ลูกเขยเล็กอายในฐานะที่ไม่มีความรู้ จึงเริ่มหาอุบายวางแผนฉีกหน้าเขยเล็ก อยู่มาวันหนึ่งพ่อตาต้องการทดสอบสติปัญญาของลูกเขยทั้งสองคน จึงได้ชวนลงเรือไปทำธุระด้วยกัน ขณะที่กำลังแจวเรือไปเรื่อยๆนั้น พ่อตามองเห็นเป็ดกำลังลอยน้ำอยู่ จึงถามขึ้นว่า
“เจ้าลูกเขย ทำไมเป็ดถึงลอยน้ำได้ ?”
“สาเหตุที่เป็ดลอยน้ำได้เพราะมันมีขนพ่อ” เขยใหญ่ตอบอย่างมั่นใจ
“มันเป็นธรรมดาพ่อ ขี้ควายแห้งไม่เห็นมันมีขนเลยยังลอยน้ำได้” ฝ่ายเขยเล็กแย้งขึ้น
พอพายเรือไปได้สักระยะ พ่อตามองเห็นห่านร้องเสียงดังก็ตั้งคำถามขึ้นว่า
“ทำไม ห่านถึงร้องเสียงดัง ?”
“สาเหตุที่ห่านร้องเสียงดังเพราะมันคอยาวพ่อ” เขยใหญ่ตอบตามหลักทฤษฎีที่ร่ำเรียนมา
ฝ่ายเขยเล็กกล่าวแสดงภูมิรู้บ้าง
“มันธรรมดาพ่อ อึ่งอ่างตัวเล็กนิดเดียว คอก็สั้นยังร้องลั่นทุ่งเลย”
ครู่ต่อมา พ่อตามองเห็นหน่อไม้แทงโผล่ดินขึ้นมาจากดิน จึงถามขึ้นว่า
“ทำไมหน่อไม้ถึงแทงโผล่ดินขึ้นมาได้ ?”
“สาเหตุที่หน่อไม้แทงโผล่ดินขึ้นมาได้ เพราะปลายมันแหลมพ่อ”เขยใหญ่แย่งตอบก่อนเช่นเคย
ฝ่ายเขยเล็กก็ไม่ยอมน้อยหน้า
“มันธรรมดาพ่อ เห็ดไม่เห็นปลายมันแหลมเลยยังโผล่ขึ้นมาได้”
พ่อตาชักเริ่มไม่พอใจที่ไอ้เขยเล็ก ที่ตอบได้หมดและถูกของมันด้วย พอดีเหลือบไปเห็นรูที่มีสัตว์เลื้อยเข้าเลื้อยออกข้างลำคลอง แกคิดว่าปัญหานี้จะทำให้เขยเล็กจนมุม จึงถามเขยทั้งสองขึ้นว่า
“ทำไมรูข้างลำคลองมันจึงเป็นมันแผล็บอย่างนั้น ?”
“สาเหตุที่รูเป็นมันแผล็บอย่างนั้น เพราะมีสัตว์เลื้อยเข้าเลื้อยออก” เขยใหญ่ตอบก่อนตามเคย
หลังลูกเขยตอบจบ ปรากฏว่าไม่มีเสียงตอบคืนจากเคยเล็ก พ่อตาจึงหันมาทางลูกเขยเล็กที่นั่งนิ่งเหมือนจะตอบไม่ได้ แล้วกล่าวสำทับขึ้นว่า
“เป็นยังไงล่ะไอ้เขยเล็ก ข้อนี้ตอบไม่ได้สิท่า”
พอมาถึงกระบวนท่านี้ ลูกเขยเล็กก็ยกมือขึ้นไหว้ขอโทษพ่อตาแล้วกล่าวว่า
“ขอโทษนะพ่อ มันเป็นธรรมดามากเลยพ่อที่รูเป็นมันแผล็บอย่างนั้น ไม่จำเป็นต้องมีอะไรเลื้อยเข้าเลื้อยออกหรอก เช่นหัวล้านของพ่อไง ไม่เห็นมีอะไรเลื้อยเข้าเลื้อยออกเลย มันยังเป็นมันแผล็บได้ มันเป็นธรรมดาใช่ไหมพ่อ”
พ่อตาเอามือลูบที่ศรีษะอันล้านเลี่ยนของแก แล้วอุทานออกมาอย่างปลงๆ ว่า
“เออ ใช่ของมัน ทุกอย่างมันเป็นธรรมดาของมันเอง”
เรื่องธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา
ปิดความเห็น บน เรื่องธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา
