หนุ่มอีสานมาทำงานในเมืองหลวง พอลงจอดสถานีรถไฟก็ได้เวลาทานข้าวพอดี วันนี้หิวจัดเพราะเดินทางไกล จึงแวะเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวทันทีพร้อมกับสั่งเจ้าของร้านว่า
“หมี่ซ้าม” (หมายถึง บะหมี่ชามหนึ่ง)
เจ้าของร้านเข้าใจผิดฟังเป็นว่าเขาสั่งบะหมี่ ๓ ชาม จึงยกมาให้ตามที่ชายหนุ่มสั่ง หนุ่มอีสานดีใจคิดว่าเจ้าของร้านใจดี เพราะสั่งแค่ ๑ กลับแถมมา ๒ อย่าง จึงทานซะเกลี้ยงเลย พออิ่มแล้วจึงลุกขึ้นบิดขี้เกียจและพูดว่า
“มีแฮง” (หมายถึง มีแรงแล้ว)
เจ้าของร้านฟังเป็น “หมี่แห้ง” จึงทำบะหมี่แห้งมาอีก ๑ ชาม เจ้าหนุ่มก็ฟาดซะเกลี้ยงเหมือนเคย
ขณะเดียวกันโต๊ะข้างๆ ก็มีจิ๊กโก๋อยู่ ๔ คนกำลังล้อมวงกินเหล้าอยู่ มองไปที่เจ้าหนุ่มที่กินจุผิดปกติ เมื่อหนุ่มอีสานกินหมี่แห้งหมดแล้ว จึงลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดว่า
“ไคแน” (หมายถึง ค่อยยังชั่ว)
แต่พวกจิ๊กโก๋ฟังเป็นว่า “ใครแน่” ก็เข้าใจว่าต้องการท้าทายตน จึงหยิบเอาขวดน้ำอัดลมขวางใส่ แต่เฉียดหัวเจ้าหนุ่มไปนิดเดียว เจ้าหนุ่มอีสานโดนขว้างก็ตกใจ คิดว่าพวกจิ๊กโก๋คงจำคนผิด เขาไม่เคยมีเรื่องกับใคร จึงตะโกนบอกว่า
“บ่แม่น บ่แม่น” (หมายถึง ไม่ใช่ ไม่ใช่)
พวกจิ๊กโก๋ได้ยินดังนั้น เข้าใจว่าหนุ่มอีสานเยาะเย้ยพวกตนว่า “ขว้างไม่แม่นยำ” จึงลุกฮือมาที่โต๊ะเจ้าหนุ่ม
“เอ็งแน่มาจากไหน เอ็งมาทำอะไรที่นี่ ?”
เจ้าหนุ่มตกใจจึงรีบบอกว่า
“ย้อมด้าย ย้อมด้าย” ด้วยสำเนียงอีสาน เพื่อที่จะให้พวกจิ๊กโก๋รู้ว่าตนจะมาทำงานที่โรงงานย้อมด้าย แต่พวกเขากลับได้ยินและเข้าใจว่า
“ย่อมได้ ย่อมได้” ซึ่งเป็นการท้าทาย
ทั้งหมดพากันซัดไอ้หนุ่มอีสานคนละหมัดสองหมัด ฝ่ายเจ้าหนุ่มอีสานก็รีบยกมือขอร้อง
“อย่าทำข้อย อย่าทำข้อย” (หมายถึง อย่าทำฉัน)
พวกจิ๊กโก๋เลยยิ่งออกแรงเต็มที่รุมสกรัมกันยกใหญ่
“อ๋อ ค่อยไปรึ เอ้า…พวกเราซัดมันให้เต็มที่เลย ตามที่มันขอร้อง”
แล้วเจ้าหนุ่มอีสานก็สลบคาตีน เพราะการสื่อสารไม่ตรงกันแท้ๆ
ความผิดของลูกอีสาน
ปิดความเห็น บน ความผิดของลูกอีสาน
