มีเศรษฐีไทยคนหนึ่งบินไปเที่ยวอินเดีย ขณะที่เดินย่างกรายถึงหอนาฬิกากลางเมือง ก็มีกระทาชายนายหนึ่งมากระซิบถามท่านเศรษฐีว่า อยากซื้อนาฬิกาบนหอนั่นหรือไม่ เศรษฐีไทยผู้ซื้อทุกอย่างที่ขวางหน้าตอบทันทีว่า
“แน่นอน เราต้องการซื้อ”
“เอามาให้ผมพันหนึ่ง แล้วผมจะไปเอาบันไดมาให้” กระทาชายกล่าว
พอได้เงินพันรูปีจากเศรษฐี ชายผู้นั้นก็หายไปทันที หลังจากรออยู่หลายชั่วโมงท่านเศรษฐีก็รู้ได้ทันทีว่าถูกหลอกเข้าแล้ว
วันรุ่งขึ้นท่านเศรษฐีก็ไปเดินที่ถนนเส้นเดิม และชายคนดังกล่าวก็เข้ามาถามว่าอยากซื้อนาฬิกาบนหอนั่นหรือเปล่า เจ้าหมอนั่นคงจำไม่ได้ว่าคนที่เขาพูดอยู่ด้วยคือคนที่โดนต้มมาเมื่อวาน จึงหลอกเหยื่อรายเดิมซ้ำอีก สิ่งที่หมอนั่นพูดกับคนที่อยากได้นาฬิกาก็เป็นประโยคเดิมคือ
“เอาเงินมาให้ผมพันหนึ่ง แล้วผมจะไปเอาบันไดมาให้”
เศรษฐีจำได้และต้องการเอาคืนจึงให้เงินเขา แต่คราวนี้เศรษฐีพูดว่า
“ฉันไม่ใช่ไอ้หน้าโง่นะเว้ย ! คราวนี้แกอยู่นี่ ฉันจะไปเอาบันไดมาเอง”
กระทาชายนายนั้นทำหน้าประหลาดใจ และมองเศรษฐีเดินไปเพื่อตามหาบันได โดยทิ้งเงินหนึ่งพันรูปีไว้ให้ตน เหมือนกับแน่ใจว่าตนฉลาดอย่างเหลือเกิน
บทเรียน
ปิดความเห็น บน บทเรียน
