คำอาราธนากัมมัฏฐาน (อานาปาน์)
(นำ) หันทะ มะยัง พุทธัสสะ ภะคะวะโต ปุพพะภาคะนะมะการัง กะโรมะเส ฯ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ)
นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ที่พึ่งอย่างอื่นของข้าพเจ้าไม่มี
ระตะนัตตะยัง เม สะระณัง วะรัง พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้าอันประเสริฐ
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ ด้วยการกล่าวความจริงนี้
โสตถิ เม โหตุ สัพพะทา ขอความสวัสดี จงมีแก่ข้าพเจ้าทุกเมื่อ ฯ
ข้าขออธิษฐาน ต่อพระทรงญาณ ผู้ชนะมารทั้งห้า ขอจิตของข้า จงละนิวรณ์ คือ กามฉันท์ กับทั้งพยาบาท ถีนะมิทธะ อุทธัจจะกุกกุจจะ วิจิกิจฉา อย่าได้ครอบงำ ข้าทำปฏิญญา ตั้งสัตย์อธิษฐาน ต่อคุณพระธรรม ผู้นำมรรคา ให้จิตของข้า มีภาวนา คือบริกรรม อุปจาระ และอัปปะนา เป็นจิตสิกขา กับนิมิตต์ ๓ ประการ กอปร์ด้วยองค์ฌาน วิตกวิจาร ปีติและสุข กับเอกัคคะตา ถึงอุเบกขา เป็นสมาธิแจ้งชัด ข้าขอตั้งสัตย์ แด่พระสังฆรัตน์ ผู้ปฏิบัติดี ขอให้วะสี มี ๕ ประการ คืออาวัชชะนะ สมาปัชชะนะ อธิฏฐานะ และ วุฏฐานะ ปัจจะเวกขณะ จงมาชำนาญ ด้วยการภาวนา พระพุทธรักษา พระธรรมรักษา พระสังฆรักษา ขอพระอานาปาน์ จงมาปรากฎ ในมโนทวาร ขอรัตนะ ๓ ประการ คุ้มกันอันตราย นำสุขมาให้ ได้วิมุตติ์เป็นผล ล่วงพ้นปวงมาร ด้วยเดชอธิษฐาน ณ กาลนี้เทอญ ฯ
(แล้วนั่งกำหนดจิตพอสมควรแก่เวลาที่ตั้งไว้)
