มีพระอินทร์อยู่องค์หนึ่งมีหน้าที่คอยช่วยเหลือมนุษย์ จึงไม่มีเวลาพักผ่อน วันหนึ่งพระอินทร์คิดจะเลิกทำหน้าที่นี้ จึงมีความคิดที่จะหาผู้ทำหน้าที่แทน โดยผู้ทำหน้าที่แทนต้องมีคุณธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องไม่โลภ พระอินทร์จึงได้ลงมาสู่โลกโดยแปลงร่างเป็นมนุษย์ธรรมดา แล้วเข้าไปสู่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เพื่อแสวงหาบุคคลที่มีจิตใจสูง มีคุณธรรมที่เหมาะแก่การรับตำแหน่ง
พระอินทร์ปลอมได้ตรงไปยังมัคนายกวัด ที่เขาเล่าลือกันว่าเป็นผู้มีคุณธรรมยิ่งนัก เมื่อสนทนากันพอสมควรแล้ว พระอินทร์ก็ทดลองโดยเอานิ้วไปชี้ที่ก้อนหินเล็ก ๆ ก้อนหนึ่ง ทันใดนั้น ก้อนหินก็กลายเป็นทองคำธรรมชาติทันที
พระอินทร์ปลอมจึงมอบให้แก่มัคคทายก แล้วก็เดินทางออกจากหมู่บ้านนั้น ขณะที่พระอินทร์กำลังนั่งพักอยู่ที่ใต้ต้นไม้ท้ายหมู่บ้านอยู่นั้น มัคคทายกก็วิ่งกระหืดกระหอบมาให้พระอินทร์เปลี่ยนทองคำธรรมชาติให้เป็นทองคำแท้ ทำให้พระอินทร์ผิดหวังเป็นยิ่งนัก
พระอินทร์ได้พบกับคนดีอีกมากมาย และได้เสกก้อนหินให้เป็นทองคำแก่ทุกคน แต่ทุกรายก็ขอก้อนใหญ่กว่าเดิมทั้งสิ้น จนพระอินทร์คิดว่า ในโลกนี้คงไม่มีคนที่ทรงคุณธรรมแท้จริงแม้แต่คนเดียว
ก่อนจะกลับคืนสู่สวรรค์ พระอินทร์ได้แวะไปสนทนากับดาบสในอาศรมกลางป่า พระอินทร์ประทับใจในความรู้และคุณธรรมของดาบสมาก แต่เพื่อเป็นการทดลอง จึงชี้นิ้วเสกก้อนหินให้เป็นทองคำ แล้วยื่นให้แก่ดาบส
“อาตมาไม่ต้องการอะไรหรอก เพราะอาตมาสละทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว” ท่านดาบสตอบอย่างไม่มีเยื่อใย
พระอินทร์ดีใจมากและเริ่มรู้สึกว่า ท่านได้มาพบคนที่ต้องการแล้ว แต่เพื่อความแน่ใจท่านจึงได้เสกก้อนหินให้เป็นทองคำก้อนใหญ่กว่าเดิม แต่ดาบสก็ปฏิเสธอย่างแข็งขันเช่นเดิม พระอินทร์ได้เสกก้อนหินให้อีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถจะทำให้ดาบสรับได้
“ถ้าอย่างนั้นท่านต้องการอะไร ?”
พระอินทร์ถามขึ้นด้วยความพอใจ เพราะเชื่อว่าได้พบผู้ดำรงตำแหน่งแทนแล้ว ฝ่ายดาบสอิดเอื้อนอยู่ครู่หนึ่ง ตาจ้องไปที่นิ้วชี้ของพระอินทร์ที่ปลอมตัวมาแล้วตอบว่า
“อาตมาต้องการนิ้วมือของท่าน”
พระอินทร์ได้ฟังแทบจะหงายหลังด้วยความผิดหวัง แล้วก็รีบกลับคืนสู่สวรรค์โดยไม่หันหลังกลับมาอีกเลย
ท่าดีทีเหลว
ปิดความเห็น บน ท่าดีทีเหลว
