ลุงตุ๊มีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง อยู่ต่อมาเมื่อถึงวันเกิดของลุงตุ๊ เพื่อนรักของแกก็นำของฝากคือนกแก้วช่างพูดมาให้ ซึ่งกรงนกที่เขาเอามาให้นั้นมีผ้าคลุมมิดชิด แล้วกำชับลุงตุ๊ว่า
“อย่าเพิ่งเปิดผ้าคลุมออกภายใน ๓ วัน เพราะนกตัวนี้ถูกเลี้ยงและโตมาในซ่องนางโลมแห่งหนึ่ง มันจึงชอบพูดแต่คำหยาบ ให้ทิ้งไว้สักพักหนึ่งให้มันลืมๆ ไปก่อน”
ลุงตุ๊ฟังดังนั้นก็เอากรงนกไปแขวนไว้ในบ้าน แล้วปิดบ้านออกไปทำงาน พอตกเย็นป้าแม้นกลับมาก่อนใครอื่น มองเห็นกรงนกมีผ้าคลุมแขวนอยู่ จึงเปิดดูด้วยความสงสัย
“ว้าวๆ แม่เล้าคนใหม่” เจ้านกทะลึ่งร้องออกมาด้วยความดีใจ
ป้าแม้นโกรธมาก รีบปิดผ้าคลุมแล้วเดินเข้าไปในครัวทันที ต่อมาลูกสาวของลุงตุ๊กลับมาจากโรงเรียน มองเห็นกรงนกจึงเดินเข้าไปเปิดผ้าดู
“ว้าวๆ เด็กใหม่” เจ้านกทะลึ่งร้องทักด้วยความดีใจ
ลูกสาวโกรธมาก จึงปิดผ้าคลุมเดินหนีไป ในขณะเดียวกันลูกชายก็กลับมาบ้าน พอมองเห็นกรงนกก็เดินเข้าไปเปิดผ้าดู
“ว้าวๆ แมงดาตัวใหม่” เจ้านกทะลึ่งร้องทักทาย
ลูกชายโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง กระชากผ้าปิดกรงนก แล้วเดินหนีเข้าไปในบ้าน พอตกดึกลุงตุ๊ก็เมากลับมา พอถึงกรงนกจำไม่ได้ว่าคืออะไร จึงเดินโซซัดโซเซเข้าไปเปิดผ้าดู เจ้านกทะลึ่งปรือตามองอย่างงัวเงียแล้วส่ายหน้าก่อนจะพึมพำว่า
“โธ่เอ๊ย ขาประจำ”
ใกล้ชิด แต่อย่าชิดใกล้
ปิดความเห็น บน ใกล้ชิด แต่อย่าชิดใกล้
